მსხვილკალიბრიანი სამხედრო იარაღი სხვადასხვა ეპოქაში , სხვადასხვა ვერაცით, რამდენჯერმე გამოჩნდა. მეცხრამეტე საუკუნის მეორე ნახევარში ისინი ციხესიმაგრეების შაშხანებს წარმოადგენდნენ. პირველი მსოფლიო ომის დროს გამოჩნდა ტანკსაწინააღმდეგო თოფები, მაგრამ მეორე მსოფლიო ომის დაწყებისას ისინიც ჩამოვიდნენ სცენიდან ძირითადად დიდი წონის გამო. დიდი და მძიმე ტყვიების (ანდა ჭურვების) გამო კი მებრძოლებს მათი მხოლოდ ცოტა რაოდენობა მიჰქონდათ. თუმცა 40 წლის შემდეგ ისინი ისევ დაუბრუნდნენ სამსახურს მაგრამ ამჯერად არა ტანკსაწინააღმდეგო საშუალებად არამედ მსხვილკალიბრიანი სასნაიპერო საშუალების სახით. ბევრს შეიძლება ეგონოს ეომ ამ ტიპის იარაღი გამოიყენება ცოცხალი ძალიას გასანადგურებლად ხოლო 12.7 მმმ კალიბრის ტყვიები კი იმისათვის გამოიყენება რომ ტყვია უფრო დამანგრეველი გახდეეს. ეს არასწორია... ამ ტიპის შაშხანებს ძირითადად ცოცოხალი ძალის საწინააღმდეგოდ მაშინ იყენებენ როცა სამიზნე დიდ მანძილითაა დაშორებული. ხოლო მათი გაოყენების ძირითადადი "არეალი" არის მსუბუქად დაჯავშნული სამიზნების განადგურება.... მაგალითად აეროდრომზე თვითმფრინავს ასეთი ერთი ტყვია რომ გაარტყათ იმ ადგილას სადაც პილოტი ზის თვითმფრინავი გამოუყენებელი დარჩება... ასევეა რაკეტაც.... მის თავში ერთი ტყვიაც საკმარისია რომ რაკეტა გამოუსადებარი გახდება. მაგრამ ამ შაშხანებს ერთი ძალიან დიდ ნაკლი აქვთ. ისნი მძიმე წონისანი არიან და მათი ტყვიებიც შესაბამისად მძიმეა. ერთის მხრივ სნაიპერი ძალიან მოხერხებული უნდა იყოს იმიტომ რომ იგ მტერს ადვილად უნდა დაუსხლტეს ხელიდან მაგრამ მის აღჭურვილობა (ცალკე შესანიღბი საშუალებეი და სხვა ) ჩვეულებრივ ჯარისკაცისაზე ბევრად მძიმეა. ეს პრობლემა დიდ ხანია არსებობს მაგრამ არ არსებობს შაშხანა რომელის მოწინააღმდეგეს 1.5 კმ თავისუფლად დააზიანებს და თან მსუბუქი იქნება. ეს არ არის რაიმე კოპირება და ჩასმა რა და ამიტომ შემიფასეთ. თან ძალიან დიც არაა რომ წაკითხვა დაგეზაროთ